Morskie Oko – (Ścieżka wokół Morskiego Okałow. Morské oko, 1395 m n.p.m.) położone jest w Dolinie Rybiego Potoku jest największym jeziorem w Tatrach.

Ma powierzchnię 34,93 ha, długość 862 m, szerokość 568 m i głębokość ok. 52 m. Zasilane jest przez Carnostawiański Potok oraz Mnichowy Potok. Z Morskiego Oka wypływa Rybi Potok.
Jezioro nazywane było przez górali: „Biały Staw” oraz Rybie Jezioro lub Rybi Staw (jako jedno z nielicznych tatrzańskich jezior jest w naturalny sposób zarybione). Nazwa „Morskie Oko” jest tłumaczeniem niemieckiego słowa „Meerauge”, które stosowali niemieccy osadnicy ze Spiszu na określenie tatrzańskich jezior.
Na przełomie XIX i XX w. jezioro oraz przylegające tereny były przedmiotem sporu pomiędzy Galicją a Węgrami. Stronę Polska reprezentował hrabia Władysław Zamoyski, który dysponował historycznymi i prawnymi aktami własności. Po drugiej stronie sporu był Christian Hohenlohe, właściciel terenów po stronie węgierskiej, który wykorzystywał nie do końca uczciwe dokumenty. Sprawa, która ciągnęła się przez kilkadziesiąt lat zakończona została wyrokiem sądu w Grazu, który przyznał w 1902 r. sporne tereny Galicji. Hrabiego Zamoyskiego reprezentował w Grazu polski historyk ustroju i prawa polskiego Oswald Balzer. Balzer po wygranym procesie doprowadził do ustanowienia granicy w Tatrach pomiędzy Galicją a Węgrami, której ustanowiony przebieg obowiązuje do dzisiaj. W uznaniu zasług Balzera nazwano jego imieniem drogę z Zakopanego do Morskiego Oka.

Schronisko PTTK Morskie Oko składa się z dwóch części: NowSchronisko PTTK "Morskie Oko"ego i Starego Schroniska. Pierwszy budynek powstał w tym miejscu w 1874 r., niestety w 1898 r. spłonął. Następny obiekt wybudowano w 1908 r. W okresie przejściowym turyści korzystali z wozowni przystosowanej do mieszkania – jest to do dzisiaj funkcjonujące tzw. „Stare Schronisko”.
Łącznie do dyspozycji turystów jest 78 miejsc noclegowych. Obydwa budynki zostały uznane za zabytkowe. Schronisko nosi imię Stanisława Staszica, który w roku 1805 badał jezioro. Jest to doskonały punkt wyjściowy do wycieczek na: Rysy, Szpiglasową Przełęcz, Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem.  Gospodarzami Schroniska, już od 1945 roku jest Rodzina Łapińskich.
Szczegóły: http://www.schroniskomorskieoko.pl/index.html

Czesław Łapiński (1912-1989) –gospodarz schroniska nad Morskim Okiem w latach 1945-1980, ale także taternik, alpinista, ratownik tatrzański. Był współzałożycielem grupy taternickiej zwanej „Pokutnikami”, autorem artykułów o tematyce wspinaczkowej („Taternik” i „Pokutnik”).

Wraz z Kazimierzem Paszuchą tworzył słynny duet wspinaczkowy „Łapiński-Paszucha”, który zasłynął z pierwszych przejść:
– północno-wschodniej ściany Mnicha
– północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej
– przejście środkiem północno-zachodniej ściany Galerii Gankowej

Kazimierz Paszucha, pseud. Abazy (1908-1990) – taternik, alpinista, ratownik TOPR, gospodarz schroniska PTT w Starej Roztoce.
Publikował teksty o tematyce wspinaczkowej, m.in. współredagował czasopismo „Pokutnik”. Napisał pierwszy polski przewodnik dla wspinaczy skałkowych, Skałki Podkrakowskie. Przewodnik wspinaczkowy (wspólnie z Adamem Dobrowolskim).
Oprócz przejść z Łapińskim, zrobił kilka znaczących dróg wspinaczkowych:

– drogę wschodnią ścianą Ganku z Gosławskim i Paullym,
– pierwsze wejście zimowe północno-zachodnią ścianą Galerii Gankowej z Gosławskim
– pierwsze przejście całej grani głównej Tatr Wysokich od Przełęczy pod Kopą do Liliowego (w 6 dni) z Adamem Górką,

Kazalnica Mięguszowiecka, Kazalnica (słow. Kazalnica, Kazateľnica, KazaŚciana Kazalnicyteľnica Mengusovská, 2159 m n.p.m.) – szczyt w północnej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego, który opada do brzegu Czarnego Stawu pod Rysami wysoką i bardzo urwistą ścianą, wysoką na ok. 550 m i szeroką na ponad 400 m.
Na ścianie Kazalnicy poprowadzonych jest kilkadziesiąt dróg wspinaczkowych, zaliczane do najtrudniejszych w Tatrach.
Nazwa szczytu pochodzi od jej kształtu. W żargonie wspinaczy Kazalnica zwana jest „Zerwą” lub „Amboną”. W taternictwie „kazalnica” to platforma na ścianie skalnej lub zboczu górskim, która jest podcięta z 3 stron ostrymi urwiskami.
Przez wierzchołek Kazalnicy przechodzi, oznakowany na zielono, szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem, jest to jeden z trudniejszych szlaków w polskich Tatrach.
Pierwszego letniego wejścia (1942 r.) środkiem ściany dokonał zespół Czesława Łapińskiego i Kazimierza Paszuchy, zimą, w 1957 r., Jan Długosz, Czesław Momatiuk, Andrzej Pietsch i Marian Własiński.

Czarny Staw podCzarny Staw i Morskie Oko Rysami, zwany też Czarnym Stawem nad Morskim Okiem (słow. Čierne pleso nad Morským okom, niem. Meerauge, 1583 m n.p.m.) znajduje się w kotle polodowcowym w Dolinie Rybiego Potoku. Jego powierzchnia wynosi ok. 20,64 ha, głębokość 76,4 m.
Nazwa stawu pochodzi od koloru wody zaciemnionej przez okoliczne szczyty (m.in. wysoką na 576 m ścianę Kazalnicy) oraz od występującej w nim sinicy „Pleurocapsa polonica”, która nadaje jezioru prawie czarny kolor.
Mimo kilku prób nie udało się zarybić stawu.

Rysy (słow. Rysy, wys. 2503 m n.p.m.), góra ma 3Srodkowy wierzchołek Rysów 2503 m wierzchołki, przez wierzchołek północny przebiega granica polsko-słowacka, jest to najwyżej położony punkt Polski (2499 m n.p.m.).
Pierwsze letnie wejście odnotowano w 1840 r. (Eduard Blásy), zimowe w 1884 r. (Theodor Wundt). Na Rysy weszła m.in. Maria Skłodowska-Curie z mężem i Stefan Żeromski. W latach 1913-1914 był tu Lenin,  na pamiątkę tego wejścia postawiono na szczycie tablicę, która była notorycznie niszczona przez turystów.
Rysy to jeden z najbardziej popularnych celów turystycznych wypraw. Niewątpliwy wpływ na to mają przepiękne panoramy rozciągające się ze szczytu, przy dobrych warunkach pogodowych widać nawet Kraków.
Na szczyt można wejść od polskiej strony (czerwony szlak: Morskie Oko, Czarny Staw pod Rysami, Bula pod Rysami, szczyt Rysów) oraz od słowackiej strony: Popradzkie pleso, Dolina Mięguszowiecka, Żabie Stawy Mięguszowieckie, Chata pod Rysmi, przełęcz Waga, szczyt Rysów). Trasa od strony słowackiej dostępna jest od 16 czerwca do 31 października.
Na wysokości 2250 m n.p.m. znajduje się „Schronisko pod Rysami”.
Nazwa „Rysy” pochodzi od śnieżnego północnego żlebu. W 2003 r. wydarzył się tu jeden z najtragiczniejszych wypadków lawinowych w polskich Tatrach.

Wypadek pod Rysami – 28 stycznia 20Krzyż upamiętniający tragedię z 2003 roku03 roku miała miejsce jedna z największych tragedii w polskich górach. Grupa licealistów z Tych podczas podejścia na Rysy została przysypana potężną lawiną. Ogromne masy śniegu zabrały ze sobą 9 osób, tylko jedną z nich uratowano. Ciała zaginionych udało się odnaleźć w Czarnym Stawie dopiero w maju i czerwcu.

 

Schronisko pod Rysami (słow. CSchronisko pod Rysami (słow. Chata pod Rysmi 2250 m)hata pod Rysmi), inna nazwa Schronisko pod Wagą, jest najwyżej położonym (2250 m) i najmłodszym schroniskiem w Tatrach. Zbudowano je w 1933 roku. Usytuowanie schroniska powoduje, że jest ono narażone na schodzące lawiny. Ostatnie takie wydarzenie miało miejsce w 2001 r.
Zaopatrzenie schroniska dostarczane jest przez nosiczy (słow. nosič). Aktualnym chatarem (gospodarzem schroniska) jest Viktor Beránek.
Schronisko słynie z kilku „atrakcji”: jedną z nich jest ubikacja – położona blisko krawędzi przepaści dostarcza użytkownikom wielu silnych wrażeń. Poza tym w schronisku pełno jest śladów minionej epoki, a dokładnie Lenina, który zdobył Rysy przed rewolucją październikową.
Otwarte jest tylko w sezonie letnim 16.6. – 31.10. Szczegóły: http://www.chatapodrysmi.com/

Żabie Stawy Mięguszowieckie; (Žabie Żabie Stawy Mięguszowieckieplesá Mengusovské). Trzy stawy w Żabiej Dolinie Mięguszowieckiej: Mały, Wielki i Wyżni Żabi Staw Mięguszowiecki. Największy z nich „Wielki Żabi Staw Mięguszowiecki” ma powierzchnię 2,6 ha i 7 m głębokości. Nazwa stawów pochodzi od skały wystającej z Wielkiego Żabiego Stawu, która swoim kształtem przypomina żabę.

Nosicz (słow. nosič) – tragarz tatrzański (tylko w słowackiej części Tatr) dostarczający zaopatrzenie (jedzenie, woda, paliwo) do górskich trudno dostępnych schronisk. W drodze powrotnej tragarze zabierają ze schronisk śmieci. W ten sposób zaopatrywane są m.in schroniska: pod Rysami, Schronisko Téryego, Schronisko Zbójnickie i Schronisko Zamkovskiego. Nosicz jednorazowo wynosi ładunek ważący ok. 60–80 kg. Rekord należy do Laco Kulangi, który wyniósł 207 kg do Schroniska Zamkovskiego.
Organizowane są zawody tragarzy: Šerpa Rallye, m.in. na trasie ze Schroniska nad Popradzkim Stawem do Schroniska pod Rysami.
Chętni turyści również mogą wnieść przygotowany towar, np. od skrzyżowania przy schronisku nad Popradzkim Stawem. Nagrodą za wyniesienie ładunku jest darmowa herbata w schronisku.

W Rainerowej Chatce (Dolina ZimneRainerowa Chata (słow. Rainerova chata, Rainerka), najstarszy zachowany w Tatrach schron turystyczny (obecnie muzeum nosiczy)j Wody) znajduje się muzeum nosičy.