Bez prądu, bieżącej wody i gazu, za to z atmosferą dawnych schronisk – śpiewem i gitarą przy kominku, wspólnym przygotowywaniem posiłków oraz pięknym widokiem na bieszczadzkie wzniesienia – to właśnie czeka na wędrowców, którzy dotrą do „Chaty Socjologa”.
„Chata Socjologa” to klimatyczne schronisko na szczycie Otrytu, na wysokości 896 m n.p.m. Zostało ono wybudowane w latach 1972–1973, inicjatorem jego powstania był Henryk Kliszko z Instytutu Socjologii UW. Budowę prowadzili głównie studenci skupieni wokół Instytutu Socjologii UW – stąd też pochodzi nazwa chaty. Budowa jak i późniejsze remonty były prowadzone w formie obozów budowlanych i studenckich, natomiast do postawienia zrębu chaty zatrudniono cieśli podhalańskich.
3 stycznia 2003 roku doszło do pożaru schroniska, jednak szybko udało się go odbudować – ponowną działalność rozpoczęło już rok później. Przy odbudowie pracowali członkowie i sympatycy Stowarzyszenia Klub Otrycki.
Autor – Waldemar Rusek
Chata Socjologa od początku miała być miejscem prowadzenia dyskusji naukowych i obozów studenckich. Obecnie organizowane są tu obozy artystyczne i naukowe, koncerty piosenek turystycznych oraz pokazy filmowe.
W 2015 przy chacie powstało „Otryckie Obserwatorium Astronomiczne”. Pasmo Otrytu znajduje się na terenie terenie Krajobrazowego Parku Doliny Sanu i należy do najciemniejszych i najmniej zanieczyszczonych światłem obszarów w Europie. Dlatego powstał tu także Park Ciemnego Nieba “Gwiezdne Bieszczady”.
Warunki w Chacie Socjologa
Chata Socjologa to drewniany budynek mieszczący 30 osób. Na parterze jest sala z kominkiem i kuchnią, która pełni też rolę jadalni. Na piętrze znajdują się wieloosobowe sale do spania. Na miejscu nie ma prądu, bieżącej wody oraz gazu, gotowanie odbywa się na kuchni opalanej drewnem. Jak można przeczytać na stronie internetowej chaty „każdy gość jest także współgospodarzem”, dlatego mieszkańcy chaty muszą sami przynieść wodę, narąbać drewno i zmyć naczynia. Pomimo tych niedogodności Chata ma wspaniałą atmosferę dawnych schronisk – ze śpiewem i gitarą przy kominku i przy świecach oraz wspólnym przygotowywaniem posiłków.
Chatą Socjologa opiekuje się Stowarzyszenie Klub Otrycki.
Więcej informacji o Chacie Socjologa, cennik oraz kontakt: https://www.otryt.bieszczady.pl/#top
Z okolic Chaty Socjologa, w kierunku południowym, roztacza się ładny widok na Połoninę Wetlińską i Smerek. Ze schroniska warto podejść na Trohaniec (939 m) – najwyższe wzniesienie masywu Otrytu.
Jak dojść do Chaty Socjologa
– zielonym szlakiem z Lutowisk (6,1 km, 2:00 h)
– niebieskim z Dwernika (2,7 km, 1:00 h)
Poniżej prezentujemy fragment mapy “Bieszczady” Wydawnictwa Compass
Podejście zielonym szlakiem do Chaty Socjologa
Przejście zielonym szlakiem z Lutowiska na Otryt do Chaty Socjologa – 6,1 km i 2:00 h.
Jeśli podróżujemy samochodem, możemy zaparkować koło cmentarza grecko- katolickiego w Lutowiskach. Zielony szlak prowadzi stąd asfaltową drogą w kierunku zachodnim. Przechodzimy przez widokowe wzgórze, gdzie były kręcone sceny do filmu “Pan Wołodyjowski” i dalej tzw. “Drogą filmową” w kierunku pasma Otrytu. Po drodze mijamy tablice informacyjne o istniejącej tu kiedyś wsi bojkowskiej oraz o faunie i florze tego rejonu. Dochodzimy do rozwidlenia szlaku – w prawo droga prowadzi do Chaty Socjologa, natomiast w lewo na Trohaniec 939 m n.p.m. – najwyższy szczyt masywu Otrytu. Przy szlaku do schroniska znajduje się wiata – dobre miejsce do odpoczynku, można już stąd zobaczyć Chatę Socjologa. Do Lutowisk schodzimy tą samą drogą.
Uwaga! Może się zdarzyć, że trafimy na okres prac pozyskania i zrywki drewna w rejonie masywu Otrytu, wówczas może pojawić się zakaz wstępu dla turystów na drogę, gdzie prowadzone są prace leśne.
Przy drodze znajdują się znaki ostrzegające „UWAGA NIEDŹWIEDZIE” – należy pamiętać, że okoliczne lasy są miejscem bytowania zwierząt, także drapieżników.
Masyw Otrytu znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Sanu. Porośnięte lasami jodłowo-bukowymi pasmo pozbawione jest punktów widokowych.
Park Krajobrazowy Doliny Sanu utworzono w roku 1992 na terenie gmin Lutowiska, Czarna i Solina. Na jego obszarze znajdują się rezerwaty:
– „Zakole” (torfowiskowy, 5,25 ha),
– „Krywe” (krajobrazowy, 511,73 ha),
– „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego” (leśny, 189,87 ha)
– „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku” (florystyczny, 4,94 ha).
Rezerwat Hulskie im. Stefana Myczkowskiego został utworzony w roku 1983 i obejmuje obszar około 190 ha. Został utworzony w celu zachowania starodrzewia buczyny karpackiej. Rosną tu jodły i jawory, jesiony, wiązy górskie oraz buki, które często mają ponad 30 metrów wysokości i wiek szacowany na ok. 200 lat. Obszar rezerwatu jest domem dla wielu zwierząt, w tym drapieżników: niedźwiedzia brunatnego, wilka, żubra i rysia.
Rezerwat Przyrody Krywe powstał w roku 1991 Zajmuje on około 512 ha powierzchni – łąk i pastwisk w Dolinie Sanu, w pobliżu dawnych wsi Krywe, Tworylne i Hulskie. Jest to rezerwat krajobrazowy, przedmiotem ochrony są cenne zbiorowiska roślinne oraz rzadkie gatunki roślin i zwierząt. To właśnie ten rejon jest miejscem, gdzie żyją wszystkie polskie gatunki węży: zaskroniec zwyczajny, żmija zygzakowata i gniewosz plamisty oraz najrzadszy, żyjący tylko tutaj – wąż Eskulap.
I jeszcze kilka zdjęć z wycieczki do Chaty Socjologa
Dołącz do nas na Facebooku
