Sierra Nevada – Góry Śnieżne w Hiszpanii

Sierra Nevada, czyli Góry Śnieżne, to popularny region turystyczny Hiszpanii. Jest to nie tylko duży ośrodek narciarski – najbardziej na południe wysunięty rejon w Europie umożliwiający uprawianie sportów zimowych, ale też popularny cel wycieczek. Tutaj też znajduje się najwyżej w Europie poprowadzona droga – Droga Trzytysięczników, będąca popularnym celem pieszych i rowerowych wypraw. Z Grenady możemy wybrać się na jednodniową wycieczkę samochodową połączoną z krótkim, ale bardzo widokowym trekkingiem na Cerrajon (1653 m). Ze szczytu zobaczymy wspaniałą panoramę doliny rzeki Rio Monachil i masywu Pico del Veleta (3394 m) – drugiego co do wysokości szczytu w Sierra Nevada.

Autorem wszystkich zdjęć jest Agnieszka Gryziecka

Kraj: Hiszpania
Rejon: Sierra Nevada
Punkt wyjścia (powrotu): Grenada (dotyczy trasy samochodowej)
i El Puche (dotyczy trekkingu)
Czas: 1 dzień
Pora roku: wiosna, lato, jesień
Trudności: brak trudności technicznych
Suma wzniesień: ok. 2500 m (samochodowa) 0k. 300 m (trekking)
Długość trasy: ok. 77,0 km (samochodowa) 0k. 6,4 km (trekking)
Czas wyprawy (sam przemarsz – trekking): ok. 2:30

Sierra Nevada to pasmo górskie w Górach Betyckich w Andaluzji, jest to najwyższe pasmo kontynentalnej Hiszpanii. Najwyższym jego szczytem i jednocześnie całego Półwyspu Iberyjskiego jest Mulhacén (3478 m n.p.m.), który zalicza się do Korony Europy.
Znajdują się tu również, m.in.: Veleta (3393 m), Alcazaba (3371 m), Mulhacén II (3362 m), Cerro los Machos (3324 m), Puntal de Siete Lagunas (3248 m), Puntal Caldera (3226 m) i Pico de Elorrieta (3206 m).

Sierra Nevada to świetny rejon do pieszych wędrówek – amatorów wysokogórskich tras na pewno zainteresuje Veleta (3393 m) – drugi co do wysokości i bardzo popularny szczyt regionu. Jest to także jeden z najłatwiejszych do zdobycia trzytysięczników w Europie – praktycznie pod sam wierzchołek prowadzi szutrowy trakt, który jest zarazem najwyżej położoną drogą Europy – w najwyższym punkcie przebiega na wysokości 3380 m!

Poniżej prezentujemy fragment mapy turystycznej portalu https://mapy.cz/

Dogodnym punktem startu do Sierra Nevada jest Grenada – miasto słynące z wielu zabytków, m.in. Alhambry – uznawanego za perłę architektury mauretańskiej warownego zespołu pałacowego z XIII w., wpisanego na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

Trasa wycieczki na na Cerrajon (1653 m)

Ruszamy samochodem w kierunku wschodnim drogą GR-32o2. Mijamy miasteczko Monachil, po czym serpentynami wjeżdżamy na przełęcz El Purche na wysokość ok. 1440 m – stąd zaczniemy nasz trekking na El Cerrajon (1653 m). Znajduje się tutaj Camping Ruta del Purche, gdzie możemy zostawić samochód, lub jeżeli mamy pojazd o nieco wyższym zawieszeniu, możemy podjechać jeszcze kawałek szutrową drogą (należy skręcić w prawo przed lub za kempingiem – drogi łączą się powyżej).

Poniżej prezentujemy fragment interaktywnej mapy turystycznej portalu https://mapy.cz/
Po kliknięciu przycisku Show on Mapy.cz  zobaczymy przebieg trasy i jej parametry.

Gdzieniegdzie tylko widoczną ścieżką możemy wejść na niewybitny szczyt Cerro del Sanatorio (1492 m), gdzie obecnie biegnie linia wysokiego napięcia.W 1930 roku D. Fermína Garrido – profesor na Wydziale Lekarskim i były rektor Uniwersytetu, wybudował tu sanatorium w celu leczenia gruźlicy, stąd nazwa wzniesienia.

Przed nami nieco ostrzejsze podejście lekkim trawersem zbocza. Pokonujemy raptem 150 m przewyższenia i stajemy na prawie płaskim szczycie (grani) El Cerrajon (1653 m).

Znajdujemy się na okrągłym płaskowyżu, który od północnej strony podcięty jest bardzo stromymi, a miejscami pionowymi skalnymi ścianami opadającymi do doliny rzeki Rio Monachil. Możemy stąd podziwiać wyjątkowo piękną panoramę Sierra Nevada. Patrząc w kierunku wschodnim, wzdłuż Rio Monachil, zobaczymy otaczające ją góry, między innymi Cerro del Trevenque (2083 m), Cerro de los Poyos de Monachil (1826 m), Cerro del Cocon (1856 m) i Cerro Gordo (1885 m), a w oddali pasmo ośnieżonych trzytysięczników z drugim co do wysokości szczytem Sierra Nevada – Pico del Veleta (3394 m).

Idziemy granią na wschód mijając po drodze ciekawe formacje skalne. Charakterystyczne dla tego miejsca są wieże skalne nazywane od arabskiego słowa „Al Burj” (wieża). Niektóre źródła podają, że prawdopodobnie stąd wzięła swoją nazwę Przełęcz El Purche.

Ścieżka sprowadza nas z płaskowyżu szczytowego El Cerrajon na przełęcz, z której możemy wejść (zaledwie ok. 30 m przewyższenia) na szczyt Cerro de Manolon (1599 m). Ma on już kształt typowego stożka zwieńczonego dwoma skalnymi wieżami.

Znów możemy podziwiać wspaniałe widoki Sierra Nevada, między innymi na Cerro del Trevenque (2083 m), Cerro de los Poyos de Monachil (1826 m), Cerro del Cocon (1856 m), Cerro Gordo (1885 m) i Pico de la Carne (1806 m).

Wracamy na przełęcz skąd rozpoczynamy powrót do El Purche. Widokowa ścieżka okrąża trawersem od południa aż po północ szczyt Cerro de Manolon. Po drodze mijamy ruiny kamiennej chaty, droga obniża się stopniowo, aż do wyraźnego wypłaszczenia, którym docieramy do drogi GR-32o2 i miejsca skąd wyruszyliśmy.

Przed zejściem na przełęcz odsłania się również ładny widok na jezioro Embaise de Canales powstałego ze spiętrzenia wód Rio Genil.

Cały trekking na El Cerrajon i Cerro de Manolon wraz z czasem na podziwianie widoków nie zajmie nam więcej niż ok. 3 godzin (6,4 km i ok. 300 m przewyższenia).

Z El Purche ruszamy dalej samochodem, po 2,5 km docieramy do drogi A-395, którą kontynuujemy podróż dalej w górę wspinając się, aż na wysokość 2200 m np.m. do Pradollano. Po drodze (ok. 16,5 km i ok. 1000 m przewyższenia) możemy podziwiać piękne górskie widoki.

Droga A-395 prowadzi jeszcze nieco dalej powyżej zabudowań Pradollano na wysokość ok. 2520 m n.p.m. (nieco wyżej niż Rysy) na parking Hoya de la Mora lub odległy o kilkadziesiąt metrów parking przy Hostelu należącym do Uniwersytetu w Granadzie, a zarządzanym przez firmę przewodników górskich „Nevadensis”. Tuż za hostelem wznosi się szczyt Mirador Kiko (2558 m). 

Asfaltowa droga biegnie jeszcze kilkadziesiąt metrów w górę do zakrętu, przy którym stoi charakterystyczny (z zielonym dachem) budynek wojskowy (Dowództwo Operacji Specjalnych). Dalej szutrowa droga zakosami wspina się przez kolejne 9,5 km pokonując  830 m przewyższenia do punktu leżącego pod samym szczytem Pico del Veleta (3394 m) – drugim co do wysokości szczytem w Sierra Nevada. Gdy idziemy piechotą trasa jest prawie o połowę krótsza, ponieważ biegnie na wprost, a nie po serpentynach (5 km). Droga jest bardzo popularna zarówno wśród turystów pieszych jak i rowerzystów. Pico del Veleta to jeden z  najłatwiejszych do zdobycia trzytysięczników w Europie – praktycznie pod sam wierzchołek prowadzi szutrowy trakt, który jest zarazem najwyżej położoną drogą Europy – w najwyższym punkcie przebiega na wysokości 3380 m!

Wyjście lub wyjazd na szczyt Pico del Veleta pozostawiamy na kolejną wyprawę 🙂

Powrót do Grenady możemy nieco uatrakcyjnić – nie wracamy przez El Purche, tylko jedziemy cały czas drogą A-395 do doliny rzeki Rio Genil i dalej obok miejscowości Canes de la Vega.

Sierra Nevada (hiszp. Góry Śnieżne)

Sierra Nevada to popularny ośrodek sportów zimowych – najbardziej na południe wysunięty rejon w Europie umożliwiający uprawianie narciarstwa. Do jazdy na nartach i snowboardzie dostępnych jest ponad 100 km tras. Najbardziej znanym kurortem narciarskim w tym rejonie jest miasteczko Pradollano – znajduje się ono na wysokości powyżej 2100 m n.p.m., zapewnia stosunkowo długi okres dostępu do zaśnieżonych stoków.
Strona internetowa ośrodka: https://sierranevada.es/en/

W 1999 r. utworzono tu Park Narodowy Sierra Nevada (hiszp. Parque Nacional de Sierra Nevada). Zajmuje on ok. 86 tys. hektarów łącznej powierzchni, co czyni go największym parkiem narodowym w Hiszpanii. Sierra Nevada stanowi rezerwat biosfery, w którym żyje kilkadziesiąt endemicznych gatunków roślin i zwierząt.

Ze względu na odosobnione położenie na dalekim południu Europy Sierra Nevada cechuje wyjątkowa różnorodność biologiczna. Jednym z bardziej charakterystycznych zwierząt regionu jest koziorożec hiszpański, a ponieważ w parku narodowym jest ich obecnie około 15 000 spotkanie ich, szczególnie w wyższych partiach gór, nie jest wcale rzadkością.

Botanicznym symbolem Sierra Nevada jest Plantago nivalis – „gwiazda śniegu” lub inna nazwa „Babka śnieżna”. Liście babki śnieżnej nigdy nie zasychają, dlatego też nazywana jest “kwiatem wiecznej miłości”. Jest to typowo wysokogórska roślina – występuje w miejscach skalistych na wysokości 1800-3200 m n.p.m.