Zimowa grań Bukowego Berda i Tarnica

Grań Bukowego Berda szczególnie polecana jest jesienią, ale zimą przy dobrej pogodzie prezentuje się nie mniej efektownie. Najłatwiej jest tu wejść z Mucznego. Po przejściu całego pasma możemy przejść przez Przełęcz Goprowską na szczyt Tarnicy i zejść do Wołosatego. Przemierzając kolejne granie i przełęcze zobaczymy wychodnie skalne pokryte fantastycznymi lodowymi dekoracjami, a przede wszystkim wspaniałe panoramy Bieszczadów z białymi czapami połonin zarówno po polskiej, jak i Ukraińskiej stronie. Proponowana trasa wycieczki wymaga zapewnienia sobie transportu do Mucznego i powrotu z Wołosatego, zimą busy nie mają regularnych kursów.

Opisywana trasa: wyjście z Mucznego- grań Bukowego Berda – Przełęcz Goprowska – Tarnica – zejście do Wołosatego.

Uwaga! Zimą koniecznie trzeba mieć ze sobą raki lub raczki, bardzo przydatne przy wędrówkach są rakiety śnieżne, które umożliwią nam wędrówkę, nawet przy nieprzetartym szlaku.

Kraj: Polska
Rejon: Bieszczady Zachodnie
Punkt wyjścia: Muczne
Punkt powrotu: Wołosate
Czas: 1 dzień
Pora roku: wiosna, lato, jesień, zima (zależnie od warunków śniegowych)
Trudności: zimą przy przetartym szlaku i dobrych warunkach pogodowych nie ma trudności technicznych, ale należy zachować ostrożność na śliskich wychodniach skalnych
Suma podejść: ok. 880 m
Długość trasy: ok. 13,1 km
Czas wyprawy: ok. 4:40 h (sam przemarsz) (zimą czas przejścia może być znacznie dłuższy).

Zobacz dodatkowe informacje:

DOJAZD EKWIPUNEK
POGODA NOCLEGI online
BEZPIECZEŃSTWO W GÓRACH

Mapa online: Bieszczady

Poniżej prezentujemy fragment mapy “Bieszczady” Wydawnictwa Compass z zaznaczoną trasą na Bukowe Berdo i Tarnicę

Naszą wycieczkę rozpoczynamy w Mucznem, wychodzimy stąd żółtym szlakiem.

Muczne “centrum” 🙂

Pierwszy odcinek trasy prowadzi przez las, droga stopniowo wznosi się do góry – do pierwszej kulminacji na grani mamy do przejścia 3,2 km i do pokonania 440 m przewyższenia. Po drodze mijamy tablice informacyjne Bieszczadzkiego Parku Narodowego, w kilku miejscach przy szlaku ustawione są ławki, ale zimą najczęściej są przysypane śniegiem.

Wychodzimy z lasu i ostrym podejściem po ok. 1:30 godz. marszu z Mucznego docieramy do pierwszego szczytu w paśmie Bukowego Berda o nazwie Szołtynia – 1201 m.
Pasmo Bukowego Berda ma trzy kulminacje: Szołtynia – 1201 m., Połonina Dźwiniacka – 1238 i Bukowe Berdo – 1313 m. Na jego grani występują liczne piaskowcowe skałki.

Podejście pod kulminację grani o nazwie Szołtynia (1201 m)

Pierwsze widoki po wyjściu na grań poniżej Szołtynii (1201 m)

Tutaj „nasz” żółty szlak spotyka się z niebieskim biegnącym na Bukowe Berdo z Pszczelin – Widełek (2:45 h). Od tego miejsca prowadzić nas będą już niebieskie znaki, przed nami bardzo atrakcyjna widokowo wędrówka granią.

Widokowa grań Bukowego Berda

Grań Bukowego Berda to jedna z ciekawszych bieszczadzkich propozycji, szlak przez wielu uważany za najpiękniejszy. Największym atutem trasy są widoki, a te niezależnie od kierunku wędrówki, są wspaniałe. Idąc wysoką granią zobaczyć można połacie białych połonin kontrastujących z ciemnymi lasami. Wyjątkowo pięknie prezentuje się równoległy Szeroki Wierch, w kierunku zachodnim Połonina Caryńska i Wetlińska, a na wschodzie Kopa Bukowska, Krzemień, Halicz, Rozsypaniec i szczyty po ukraińskiej stronie.

Charakterystyczną cechą grani Bukowego Berda jest występowanie licznych piaskowcowych skałek. To właśnie od tych ostańców pochodzi nazwa pasma – Bojkowie określali terminem „berdo” skaliste grzbiety górskie. Zimą miejsca te są często oblodzone – należy zachować przy nich ostrożność.

Bukowe Berdo – 1313 m n.p.m.

Wg oznaczeń przejście grani – od pierwszej kulminacji grani – Szołtyni (1201 m) do szczytu Bukowego Berda (1313 m) wynosi ok. 2,5 km i ok. 1 godz., ale zimą należy się liczyć z dłuższym czasem wędrówki. Po dotarciu do najwyższego punktu pasma – Bukowego Berda (1313 m) zobaczymy jedną z piękniejszych bieszczadzkich panoram – po prawej postrzępioną grań Krzemienia, na wprost Kopę Bukowską, Halicz, Rozsypaniec, a nieco w prawo Tarnicę i Szeroki Wierch.
Na szczycie zatrzymujemy się na zasłużony odpoczynek i podziwianie panoram. Znajduje się tu kilka ławek, ale zimą najczęściej są one przysypane śniegiem.

Najwyższy punkt pasma Bukowego Berda (1313 m), skąd rozciąga się jedna z piękniejszych bieszczadzkich panoram. Po prawej doskonale widoczny jest Halicz i Krzemień

Widoki ze szczytu Bukowego Berda na Bieszczadzki Worek

Widoki z grani Bukowego Berda w kierunku Krzemienia

Szczyt Bukowego Berda (1313 m) i co dalej?

Po zdobyciu szczytu Bukowego Berda mamy kilka możliwości do wyboru, dalszy ciąg zimowej wycieczki zależy przede wszystkim od warunków śniegowych i pogodowych, od naszej kondycji, ale też od możliwości transportu. Najpopularniejsze zimowe warianty powrotu z Bukowego Berda:

1. Trasa: Bukowe Berdo – Muczne
Zejście ze szczytu i powrót tą samą drogą do Mucznego- i tak zimą robi wielu turystów, szczególnie tych, którzy nie mają rakiet śnieżnych.
Suma podejść: ok. 40 m (zejść ok. 630 m)
Długość trasy: ok. 5,5 km
Czas przejścia: ok. 1:30 h.
Można też zejść do Pszczelin, ale zimą szlak jest rzadko przetarty.

2. Trasa: Bukowe Berdo – Przełęcz Goprowska – Wołosate
Suma podejść: ok. 190 m (zejść: ok. 770 m)
Długość trasy: ok. 6,7 km
Czas przejścia: ok. 2 h.

3. Trasa: Bukowe Berdo – Przełęcz Goprowska – Tarnica – Wołosate
Suma podejść: ok. 250 m (zejść: ok. 840 m)
Długość trasy: ok. 7,5 km
Czas przejścia: ok. 2:25 h.

Inne warianty: przejście przez Szeroki Wierch do Ustrzyk Górnych oraz przejście przez Halicz i Rozsypaniec do Wołosatego to już dłuższe czasowo trasy, zimą, kiedy dzień jest krótki, nie polecamy takich rozwiązań.

Opis trasy: przejście z Bukowego Berda na Przełęcz Goprowską, dodatkowo wejście na Tarnicę i zejście do Wołosatego.

Z Bukowego Berda przechodzimy przez przełęcz na Krzemień i dalej na Przełęcz Goprowską (1160 m). Na przełęczy krzyżują się szlaki: na Halicz (1:30h), Tarnicę (0:30 h) i Bukowe Berdo (1313 m – 1 h). Po prawej stronie znajduje się drewniana wiata – dobre miejsce do odpoczynku.