Bezpieczeństwo górskiej wyprawy rowerowej w Alpach Wysokich (Francja, Włochy)

Zapraszamy również do zapoznania się z ogólnymi zasadami bezpieczeństwa w górach

 

Wybierając się na wysokogórską wyprawę rowerową w rejonie Alp Wysokich (Hautes-Alpes) , oprócz podstawowych zasad bezpieczeństwa należy wziąć pod uwagę następujące uwagi:

• Należy dodatkowo uwzględnić duże różnice temperatur występujące między doliną, a wysoko położonymi fragmentami trasy (dodatkowa ciepła i nieprzewiewna odzież)
• Numer alarmowy w całej Francji, to 112. W departamencie Hautes-Alpes funkcjonuje również numer alarmowy 04 92 22 22 22 (może się to zmienić). Ratownictwem górskim we Francji zajmują się specjalne oddziały Żandarmerii.
• Należy mieć na uwadze, że niektóre trasy znajdują się na granicy francusko – włoskiej (np. Przełęcz Sommeiller)
• We Włoszech nr alarmowy ratownictwa górskiego to 118.
• W przypadku spotkania stada owiec, które pilnowane jest przez psy pasterskie, trzeba zejść z roweru i przeprowadzić go. Psy przyzwyczajone są do obecności turystów pieszych, lecz robią się niespokojne widząc jadący rower.
• Należy poruszać się wyłącznie po oznakowanych trasach rowerowych.

Jak zadbać o bezpieczeństwo górskiej wyprawy rowerowej

1. Zaplanuj wyjście w góry. Poświęć trochę czasu, aby przygotować podstawowe informacje dotyczące czasu przejścia, trudności, opisu trasy, możliwości powrotu, itp.
2. Zaopatrz się w mapę, przewodnik, lub inny opis trasy, który umożliwi bieżącą orientację w terenie. Zwykły (analogowy) kompas również może okazać się bardzo przydatny.
3. Zaplanuj trasę odpowiednią do swoich możliwości, warunków zewnętrznych oraz pory roku. Jeżeli planujesz wycieczkę w większej grupie – dostosuj trasę do najsłabszego uczestnika.
4. Miej ze sobą telefon (z naładowaną baterią i zabezpieczony przed zamoknięciem) z wpisanymi odpowiednimi numerami alarmowymi:
   
   międzynarodowy numer alarmowy   112 

   POLSKA (TOPR/GOPR)  985 lub 601 100 300
   SŁOWACJA (HZS)  18 300
   CZECHY (ČR)  +420 1210
   SŁOWENIA (GRZS)   112
   UKRAINA (ДСАРСТ (DSARCT)  01 101
   RUMUNIA (O Salvamont – ANSMR)  0725826668
   AUSTRIA   140
   WŁOCHY   118
   FRANCJA   112
   SZWAJCARIA  1414 

   Nr 112 może być wybrany na dowolnym telefonie komórkowym, niezależnie od sieci i abonamentu, nawet jeśli twój telefon jest zarejestrowany w innym kraju europejskim. Gdy urządzenie zażąda podania kodu PIN, wprowadź “112” i zatwierdź.
   W niektórych aparatach należy wyłączyć telefon, wyjąć kartę SIM, ponownie włączyć telefon i wybrać numer 112.
   Numer alarmowy 112 jest skutecznym sposobem wezwania pomocy również w górach (oprócz Włoch), ale dodatkowo w wielu rejonach górskich można kontaktować się bezpośrednio ze służbami ratowniczymi w danym regionie.
   Przed wyjściem w góry warto sprawdzić jakie nr alarmowe obowiązuję w miejscu gdzie się znajdujemy. Informacja taka przeważnie znajduje się na tablicach szlaków turystycznych.
   Jeżeli przebywamy zagranicą to powinniśmy przygotować się w zakresie nazewnictwa topograficznego w danym języku. Musimy umieć przez telefon poprawnie podać nazwę miejsca gdzie się znajdujemy. SŁOWNIKI

5. ICE (In Case of Emergency, w nagłym wypadku), kontakt do najbliższych nam osób, które powinny być poinformowane przez ratowników w pierwszej kolejności o wypadku lub mogą udzielić dodatkowych informacji o poszkodowanym np. o przyjmowanych lekach, przebytych chorobach, grupie krwi. Dwie formy:
   • numery zapisane jak nazwy kontaktów (ICE 1, ICE 2 …) w książce adresowej naszego telefonu,
   • karta ICE:  nazwisko, imię i telefon kontaktowy zapisany na karcie ICE (karta wielkości wizytówki,  posiada  zabezpieczone przed zniszczeniem pola, w których można zapisać kontakt do 3 osób. Więcej na temat ICE można przeczytać np. na stronie internetowej http://www.pck.pl/pages,181.html .
6. W trakcie wyprawy bądź świadomy gdzie się znajdujesz i czy masz zasięg telefonu (gdzie miałeś go ostatnio). Niestety, bardzo często wzywający pomocy nie są w stanie określić, gdzie się znajdują i wtedy ratownicy mają utrudnione zadanie – może to opóźnić i utrudnić akcję ratunkową.
7. Wyjeżdżając na wyprawę nie zapomnij o poinformowaniu najbliższych osób o planowanej trasie. Ustal tzw. godzinę alarmową (godzinę ”0”), czyli czas, po minięciu którego właściwa osoba poinformuje służby ratunkowe o ewentualnym problemie. Najlepiej nie wybieraj się sam na rowerze w góry.
8. Przygotuj właściwy EKWIPUNEK. Przede wszystkim sprawdź stan techniczny roweru, zwłaszcza hamulce. Zabierz ze sobą ciepłą odzież (szczególnie ważne na zjazdach oraz jeżeli planowana trasa przebiega na dużych wysokościach – różnica temperatur między ciepła doliną, a wysokogórską przełęczą może być bardzo duża. Szczególnie w Alpach nawet latem powyżej 2000 m n.p.m. możemy trafić na temperaturę ok. 0 °C ). EKWIPUNEK
9. Zabierz apteczkę dostosowaną do planowanej wyprawy. Jeżeli jest to spacer w łatwym terenie, wystarczą podstawowe środki opatrunkowe, ale jeżeli jest to dłuższa i wymagająca trasa trzeba pomyśleć o wyposażeniu jej w: bandaże zwykłe, bandaż elastyczny, gazę, plaster na rolce, chustę trójkątną, wodę utlenioną, rękawiczki ochronne, aluminiową folię termiczną NRC i środki przeciwbólowe.
10. Koniecznie należy zabrać leki indywidualne (jeżeli takie przyjmujemy) w przypadku alergików, cukrzyków, mających problemy z krążeniem , itp.
11. Przed wyjściem sprawdź prognozę pogody.  Dopasuj plan wyprawy do warunków. Jeżeli przewidywane są burze, to najlepiej zrezygnuj z wycieczki. Burza w górach jest jednym z najpoważniejszych zagrożeń.   BURZE
12. Przy planowanej dłuższej trasie najlepiej wyjechać wczesnym rankiem. Musisz mieć odpowiednią rezerwę czasową na powrót. Poza tym załamanie pogody i bardzo niebezpieczne w górach burze pojawiają się zwykle popołudniu.
13. Jeżeli zatrzymujesz się na trasie, to nie blokuj drogi innym. Konieczność nagłego omijania innych rowerów wybija z rytmu jazdy, a nawet może spowodować wypadek.
14. Trzymamy się zasady: razem wyjeżdżamy – razem wracamy! Nie rozdzielamy się w trakcie wycieczki.
15. Ubezpieczenie – szczególnie ważne, jeśli wybierasz się w Alpy, Tatry Słowackie lub jakiekolwiek inne niż polskie góry. Koszt dziennego ubezpieczenia na wypadek akcji ratowniczej to kwota ok. 1 do 2 €, a ewentualne koszty w przypadku akcji ratunkowej sięgają od kilku do kilkunastu tysięcy euro.
16. Szczególnie ważne, aby wziąć odpowiednią ilość płynów (najlepiej woda mineralna, napoje izotoniczne, ciepła herbata). Należy sprawdzić, czy na trasie są schroniska lub źródełka, gdzie można uzupełnić zapasy. Odwodnienie w górach jest bardzo częstą przyczyną poważnego w skutkach osłabienia. Oczywiście należy zabrać coś do jedzenia (kanapki, batony, owoce, itd.).
17. Absolutnie nie pij w górach alkoholu, powoduje on, oprócz ogólnie znanych zaburzeń równowagi i refleksu, rozszerzenie naczyń krwionośnych, co prowadzi do szybkiego wychłodzenia organizmu lub problemów z krążeniem.
18. I jeszcze jedna drobna uwaga: nie śmiecimy! wszystkie przyniesione ze sobą opakowania, butelki zabieramy z powrotem

Dla przykładu proponujemy zapoznać się z przygotowanym przez HZS (słowacki odpowiednik TOPR)
Regulaminem Górskiego Pogotowia Ratunkowego (ważny od 1.7.2014)
http://www.hzs.sk/uploads/wysiwyg/pokyny-hzs/11_PL.pdf

Jak zachować się w razie wypadku i konieczności wezwania pomocy:

• Wezwanie pomocy – telefonicznie lub sygnał świetlny lub głosowy wysyłany 6 razy na minutę (co 10 sekund).
• Odpowiedź otrzymania wezwania – sygnał wysyłany 3 razy na minutę.
• Jeżeli sami usłyszymy sygnał wzywający pomocy, należy zawiadomić odpowiednie służby ratunkowe (numery alarmowe).
• Jeśli zachodzi taka konieczność, należy udzielić poszkodowanemu pierwszej pomocy przedmedycznej.

Jak wzywać pomocy jeśli nie możemy telefonicznie

jakikolwiek sygnał optyczny (np. błysk latarki) lub akustyczny (np. wołanie) powtarzany 6 razy na minutę (co 10 sekund), po czym następuje jedna minuta przerwy. Odpowiedź o zrozumieniu sygnału, to taki sam sygnał lecz 3 razy na minutę, po czym 1 minuta przerwy.

Jak zachować się w razie przylotu śmigłowca

Gdy pomoc jest potrzebna osoba powinna stanąć w pozycji wyprostowanej, z uniesionymi do góry rękami. Sylwetka powinna tworzyć literę ‚Y’ (Yes).

Gdy pomoc jest niepotrzebna, jedną rękę unosimy do góry, drugą pozostawiamy spuszczoną wzdłuż tułowia.