Góry Rax, a właściwie pasmo górskie Rax-Schneeberg-Gruppe znajduje się w Alpach Styryjsko-Dolnoaustriackich, ok. 100 km na południe od Wiednia, w pobliżu autostrady A2 i S6. Ponieważ dojazd autem ze stolicy Austrii nie zajmie nam więcej niż 1:15 godziny, dlatego zakwalifikowaliśmy ten region jako „Okolice Wiednia”. Proponowana przez nas trasa wymaga dobrego przygotowania górskiego, część prowadzi ferratą o stopniu trudności A-B, którą przy dobrej pogodzie można pokonać bez dodatkowego sprzętu (lonża, kask). Zejście teoretycznie zwykłym szlakiem turystycznym jest wymagające i miejscami eksponowane. Zdecydowanie nie jest to wycieczka dla początkujących turystów.

Ogólnie Góry Rax są przygotowane dla wszystkich, zarówno dla szukających wyzwań typu ferraty i ścieżki wysokogórskie, jak i dla standardowej turystyki pieszej, a do niektórych wysoko położonych schronisk możemy się wybrać na rodzinny spacer z małymi dziećmi.
Najwyższe szczyty sięgają tu nieco ponad 2 000 m n.p.m., a ściany skalne mają nawet po kilkuset metrowe pionowe zerwy. Teren jest bardzo ceniony przez wspinaczy i miłośników ferrat, których jest tutaj sporo. W Górach Rax i Schneeberg możemy bez chwili nudy spędzić co najmniej tydzień, lub zaglądnąć tu na trening jadąc w wyższe góry.

Kraj: AustriaKoniec ferraty Wachthüttlkamm (A-B), w tle dolina Große Höllental
Rejon: Rax-Schneeberg-Gruppe
Punkt wyjścia: jeden z parkingów przy drodze nr 27 z Reichenau
Czas: 1 dzień
Pora roku: wiosna, lato, jesień
Trudności:
odcinek ferraty Wachthüttlkamm (A-B) pokonujemy przy pomocy stalowych stopni, przy dobrej pogodzie można go przejść bez dodatkowego sprzętu (lonża, kask). Zejście teoretycznie zwykłym szlakiem turystycznym jest wymagające i miejscami eksponowane.
Suma wzniesień: ok. 1200 m
Długość trasy: ok. 14 km
Czas wyprawy: 6:50 h

Zobacz dodatkowe informacje:

DOJAZD       EKWIPUNEK       POGODA       UBEZPIECZENIA


Więcej informacji praktycznych w panelu bocznym (PC) lub na końcu artykułu (mobilne).

Poniżej mapa – schemat szlaków i wzniesień w Grupie Rax-Schneeberg

Góry Rax - mapa
Najbardziej interesuje nas rejon Höllental, czyli Piekielnej Doliny znajdującej się w północnej części Gór Rax. Samochodem docieramy do jednego z parkingów przy drodze nr 27 z Reichenau. Auto możemy zostawić przy Weichtal-Haus (schronisko, centrum wspinaczkowe), bezpośrednio przy drodze przy tunelu, lub jeszcze parę metrów dalej na parkingu przy wejściu do doliny.

Dolina Große Höllental otoczona jest wysokimi wapiennymi ścianami
Wybraliśmy opcję przy wlocie do tunelu, ponieważ stąd zaczyna się ścieżka (ferrata Schönbrunnerstiege), którą będziemy mogli przejść do doliny Große Höllental, gdzie zaczynają się ferraty Teufelsbadstubensteig (B) i Alpenvereinssteig (B).

Jeden z parkingów przy drodze nr 27 z Reichenau
Wg drogowskazów powinniśmy poruszać się za znakami żółtymi, niestety nie zauważyliśmy miejsca, gdzie ścieżka się rozwidlała i pozostaliśmy na ścieżce oznakowanej czerwonymi i niebieskimi znakami, czyli na ferracie Wachthüttlkamm (A-B). Prowadzi ona do schroniska Ottohaus i często jest wykorzystywana jako zejście po zdobyciu ferraty Teufelsbadstubensteig lub Alpenvereinssteig.

Ferrata Wachthüttlkamm (A-B)
Trasa nie jest trudna technicznie, pokonujemy wiele kolejnych stalowych drabinek szybko wznosząc się na grań, która opada pionowymi ścianami do doliny Große Höllental. Mijamy punkty widokowe, skąd możemy podziwiać malownicze obrazki wapiennych skał porośniętych fantazyjnie poskręcanymi sosenkami i modrzewiami

Koniec ferraty Wachthüttlkamm (A-B), w tle dolina Große Höllental
Dolina Große Höllental otoczona jest wysokimi wapiennymi ścianami

Dno doliny Große Höllental
Pozostawiamy za sobą drabinki i stalowe liny i dalej idziemy stromą leśną ścieżką. Po prawie 3 godzinach mozolnej wspinaczki (ok. 1000 m przewyższenia) stajemy na małej polance na progu płaskowyżu, skąd otwiera się widok na leżący po drugiej stronie doliny rzeki Schwarza masyw Hochschneeberg (2076 m).

Piękny, ale bardzo trujący Tojad mocny (Aconitum firmum Rchb.). Ludowa nazwa to mordownik. Według mitologii greckiej tojad ma swój początek w ślinie trójgłowego psa Cerbera, stróża Hadesu.

Masyw Hochschneeberg (2076 m)
Dalsza droga do schroniska Ottohaus to spokojny spacer wśród pachnących łąk i połaci kosówek. W niecałą godzinę docieramy do skrzyżowania dróg na Praterstern (1615 m). Widać już schronisko i nad nim szczyt Jakobskogel (1736 m).

Schronisko Ottohaus znajduje się na wysokości 1644 m, można tutaj zjeść obiad i ewentualnie zostać na nocleg https://www.raxalpe.com/de/schutzhuette-ottohaus.

Droga do schroniska Ottohaus (1644 m)

Tuż za budynkiem, na krawędzi płaskowyżu, przygotowana jest platforma widokowa, skąd można zobaczyć bardzo szeroką panoramę doliny z miasteczkami Reichenau i Payerbach.

Panorama spod schroniska Ottohaus (1644 m)
Schronisko jest bardzo popularnym miejscem wycieczek, ponieważ można się tu dostać w zaledwie kilkanaście minut wygodną szutrową drogą od górnej stacji kolejki linowej Rax-Seilbahn https://www.raxalpe.com/de/die-rax-seilbahn

Schronisko Ottohaus (1644 m) jest popularne wśród rodzin z dziećmi
Spacerkiem schodzimy na poziom 1547 metrów do zabudowań Berggasthof połączonych ze stacją i tarasem widokowym. Za „drobna opłatą” kilkunastu Euro od osoby (https://www.raxalpe.com/de/tickets-preise-gutscheine) możemy zjechać do Reichenau, ale ponieważ potem musielibyśmy się jakoś dostać z powrotem do parkingu w Hollental, wybieramy więc zejście do wsi Kaisserbrunn, skąd do auta pozostaje „zaledwie” 3 km po asfalcie.

Szutrowa droga do górnej stacji kolejki linowej Rax-Seilbahn
Dojście do górnej stacji kolejki linowej Rax-Seilbahn

Panorama spod górnej stacji kolejki linowej Rax-Seilbahn

Żółte znaki prowadzą nas w dół wygodną ścieżką przez zalesione zbocza, aż do progu płaskowyżu, gdzie zaczyna się bardzo strome zejście kolejnymi skalnymi uskokami i krótkimi żlebikami. Trasa jest tak stroma, że zabudowania Kaisserbrunn widzimy prawie cały czas pod naszymi stopami.

Zejście żółtym szlakiem do wsi Kaisserbrunn

Zejście żółtym szlakiem do wsi Kaisserbrunn
Zajście jest bardzo uciążliwe i wymagające dużej uwagi, ale trudności w pełni rekompensują widoki fantazyjnych skał i porastających je sosenek.
Sosenki porastające wapienne kały – widok przy zejściu żółtym szlakiem do wsi Kaisserbrunn
Po 2:30 godzinach karkołomnego zejścia stajemy na dnie doliny. Do 2016 roku znajdował się tu darmowy kemping z sanitariatami i zimną wodą, który przyciągał wielu mniej zamożnych turystów. Niestety, z powodów ochrony wód (ujęcia wody pitnej) został zamknięty.

Jeżeli nie uda nam się złapać stopa czeka nas 3 km spacer po asfalcie. Pewną pociechą może być fakt, że droga jest urokliwa,  biegnie wzdłuż głębokiego i pięknego potoku Schwarza.

Potok przepływający przez Kaisserbrunn