Koziniec – panorama Jeziora Solińskiego i Myczkowskiego

Koziniec to niewielkie wzniesienie (522 m n.p.m.) na Jeziorem Myczkowskim, w którego południowym zboczu znajduje się nieczynny kamieniołom, a teren objęty jest rezerwatem przyrody. Spod szczytu góry, na skraju skalnego urwiska, rozciąga się piękny widok na Jeziora Myczkowskie i Solińskie oraz widoczny na horyzoncie Smerek i Połoninę Wetlińską. Wejście na Koziniec to idealne miejsce na krótki i łatwy spacer, urozmaicenie pobytu w okolicach Soliny.

Kraj: Polska
Rejon: Góry Sanocko-Turczańskie (potocznie w Bieszczadach)
Punkt wyjścia i powrotu: Myczkowce
Czas: 1/2 dnia
Pora roku: wiosna, lato, jesień, zima
Trudności: bak trudności
Suma wzniesień: ok. 190 m
Długość trasy: ok. 6,5 km
Czas wyprawy: (sam przemarsz): 2:30 h 

Poniżej prezentujemy fragment mapy Wydawnictwa Compass z zaznaczoną trasą na Kozińiec

Wycieczkę na Koziniec proponujemy zacząć przy zaporze w Myczkowcach (parkingi płatne), skąd oznakowaną zielonymi znakami ścieżką przyrodniczą pójdziemy najpierw asfaltową drogą, w górę, do ośrodka wypoczynkowego Bieszczady, a dalej leśną ścieżką na grzbiet Kozińca.

Na szczyt idziemy cały czas malowniczą ścieżką wśród rosnących tu grabów, więzów, lip, dębów i klonów. Po prawej, w dole pomiędzy drzewami, widać wody Jeziora Myczkowskiego. Mijamy niewybitny szczyt Kozińca (522 m) i po zaledwie godzinnym marszu stajemy na skraju skalnego urwiska dawnych kamieniołomów. Na niewielkiej polance stoi mała wiata turystyczna, a od przepaści oddziela nas barierka.
Możemy tu też dojść z Myczkowiec niebieską ścieżką turystyczną, która prowadzi najpierw od zapory główną drogą brzegiem jeziora, a potem stromo w górę przez las wyprowadza nas pod szczyt Kozieńca (trasa jest mniej komfortowa ze względu na strome podejście).

Z tarasu na skraju urwiska roztacza się piękny widok na Jezioro Myczkowskim, zaporę wodną w Solinie i Jezioro Solińskie oraz widoczne na horyzoncie bieszczadzkie połoniny (Smerek i Połonina Wetlińska). Dodatkowym elementem panoramy są obecnie wagoniki kolejki gondolowej zawieszone ponad zaporą pomiędzy górami Plasza (505 m) i Jawor (580 m). Budowa kolejki została ukończona w 2022 roku. Na zamieszczonych zdjęciach nie widać jeszcze wagoników kolejki, ponieważ były wykonane jeszcze przed uruchomieniem atrakcji.

Ze zboczy Kozińca w kierunku południowo-zachodnim, po drugiej stronie Jeziora Myczkowskiego na zboczach góry Suche Berdo (577 m) możemy na łące pod lasem zobaczyć ogromne serce – tworzą je zasadzone tu specjalnie czerwone krzewy. Z wizerunkiem tym wiąże się niezwykła historia małżeństwa Polki i Indonezyjczyka, którzy prowadzili w Bieszczadach hotel. Ich marzeniem było wybudowanie kolejki turystycznej na Suche Berdo, skąd roztacza się piękny widok – podobny do tego z Kozieńca. Oni też obiecali sobie, że po śmierci jednego z nich pozostały przy życiu małżonek stworzy na znak ich miłości rysunek serca na tym właśnie zboczu. Niestety, urzędy nie wydały zgody na realizację tego planu, a kiedy pani Maria podupadła na zdrowi i zmarła jej mąż spełnił obietnice i stworzył pamiątkowe serce.

Z górnego tarasu kamieniołomu na Kozińcu ścieżka sprowadza nas zakolami przez kolejne tarasy, w dół do szutrowej drogi, która wyprowadza nas do głównej drogi z Myczkowiec do Soliny we wsi Bóbrka (700 m / 15:0 h).

Przy drodze koło kapliczki znajdują się stoły i ławki turystyczne. W kierunku Myczkowiec (w prawo 200 m), nad brzegiem jeziora znajduje się duży parking, gdzie możemy pozostawić samochód, a w kierunku wsi Bóbrka (w lewo 500 m) dojdziemy do przystanku autobusowego.

Wycieczkę możemy zaplanować pozostawiając samochód w Myczkowcach, przejść przez Koziniec, zejść do Bóbrki i wrócić piechotą drogą, brzegiem Jeziora Myczkowskiego (3,4 km / 1:15 h) lub wrócić do Myczkowiec autobusem.

Pokonanie całej trasy pieszo zajmie nam zaledwie 2:30 h, więc możemy wycieczkę potraktować jako świetny dodatek do zwiedzania zapory na Jeziorze Myczkowskim, Soliny i Jeziora Solińskiego.