Lodowiec Czarny i Lodowiec Biały

Piękna, widokowa, urozmaicona i zarazem niezwykła wycieczka – w ciągu jednego dnia możemy zobaczyć dwa jakże różne lodowce: “czarny” i “biały”. Lodowiec Czarny [Glacier Noir] zawdzięcza swą nazwę pokrywającej go grubej warstwie kamieni i żwiru, które bezustannie sypią się na niego z otaczających go skał, nadając mu ciemny kolor. Lodowiec Biały [Glacier Blanc] lśni w promieniach ostrego, alpejskiego słońca.

Autor: Agnieszka, Zosia i Marek

Kraj: Francja
Rejon: Alpy Wysokie
Punkt wyjścia: Pré de Madame Carle, k. schroniska Cézanne (1874 m).
Czas: 1 dzień
Pora roku: wiosna, lato, jesień
Trudności: niewielkie trudności techniczne
Suma wzniesień:  ok. 1150 m
Czas wyprawy: ok. 7 h
Zobacz dodatkowe informacje:

DOJAZD       EKWIPUNEK       POGODA       UBEZPIECZENIA

---

Mapy i przewodniki: Lodowiec Czarny i Lodowiec Biały

Więcej informacji praktycznych w panelu bocznym (PC) lub na końcu artykułu (mobilne).

Trasa rozpoczyna się w Pré de Madame Carle, koło schroniska Cézanne (1874 m).

Płaska początkowo ścieżka prowadzi nas przez niewielki las, następnie przekraczamy dwa potoki.

Wspinamy się na boczną morenę lodowca w wąwozie Encoula [Ravin de l’Encoula]. Wąska ścieżka na grzbiecie moreny będzie prowadzić nas do samego końca.

Lodowiec Czarny widoczny jest w dole, po lewej stronie. Pokrywające go drobne kamienie nadają temu miejscu nieco mroczny charakter, lecz równocześnie chronią śnieżną pokrywę przed topnieniem.

Od czasu do czasu cisza panująca w górach przerywana jest hałasem spadających drobnych kamieni. Ścieżka kończy się na wysokości około 2500 m.

Znajdujemy się tutaj u stóp szczytu Barre des Ecrins. Przed nami wznoszą się le Fifre, la Pointe des Avalanches, le Pic Coolidge. Na południe widać również pozostałe najwyższe szczyty masywu Ecrins: Pelvoux, Pic Sans Nom.

Wracamy tą samą trasą, ponieważ jest to jedyny szlak, a trzeba pamiętać, że znajdujemy się w parku narodowym, gdzie można się poruszać jedynie po wyznaczonych szlakach.

Docieramy do rozwidlenia szlaków i idziemy krętą ścieżką pod górę, w kierunku Lodowca Białego. Na wysokości około 2250 m naszym oczom ukazuje się Lodowiec Biały, u stóp którego się teraz znajdujemy.

Szybko osiągamy wysokość, cały czas podziwiając wielki, majestatyczny lodowiec. Po drodze znajdziemy kilka lin poręczowych, nie ma tu jednak trudności technicznych.

Wkrótce docieramy do starego schroniska Tuckett, a następnie do jeziorka Tuckett. Stąd widać północne ściany szczytów Pelvoux i Ailefroide.

Jeszcze tylko krótkie, strome podejście, gdzie znajduje się kilka klamer ułatwiających nam marsz w górę i docieramy do schroniska Białego Lodowca [Refuge du Glacier Blanc] znajdującego się na wysokości 2542 m.

Jest to ostatnie na trasie schronisko dostępne dla turystów bez sprzętu wysokogórskiego. Dojście do wyżej położonego Refuge des Ecrins wymaga odpowiedniego wyposażenia.

Po odpoczynku na tarasie, z którego można podziwiać piękne widoki na pobliskie szczyty i lodowce, ruszmy w drogę powrotną tym samym szlakiem. Cały czas mamy przed oczami piękny masyw Pelvoux.

Raz po raz słyszymy niepokojący dźwięk spadającego lodu, który pod wpływem ostrego słońca odrywa się od lodowca.