Żar (879 lub 883 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Pienin Spiskich. Od strony zachodniej opada bardzo stromym urwiskiem do doliny. Prowadzący na szczyt szlak jest zarośnięty, sam szczyt jest zalesiony, znaleźć tu można jeszcze ślady po wieży triangulacyjnej.
Spisz – region historyczny. Jego powierzchnia wynosi 3,7 tys. km², z czego 3,5 tys. należy do Słowacji. Najbardziej znane słowackie miejscowości spiskie to: Poprad, Kieżmark, Lewocza, Stara Lubowla. Polska część tworzy tzw. Polski Spisz i należą do niego: Czarna Góra, Dursztyn, Falsztyn, Frydman, Jurgów, Kacwin, Krempachy, Niedzica, Trybsz, Łapsze Wyżne i Łapsze Niżne.
Tereny te na przestrzeni wieków były zasiedlane przez ludność polską, słowacką,węgierską, niemiecką i wołoską. Ta sytuacja stała się źródłem konfliktów, które uwydatniły się szczególnie po 1918 r. Obecnie na terenie Polskiego Spisza 90% ludności deklaruje narodowość polską, pozostałe 10 % słowacką. Bardziej zróżnicowany przekrój narodowościowy występuje na terenach należących do Słowacji. Oprócz Słowaków są też Czesi, Ukraińcy, Niemcy, Romowie, Węgrzy, Polacy oraz nieliczni Rosjanie, Serbowie, Chorwaci, Bułgarzy i Żydzi.
Pieniny Spiskie, inaczej Hombarki – to najniższa część Pienin, położone są pomiędzy pienińskim przełomem Dunajca i przełomem Białki. Administracyjnie znajdują się w całości na terenie Gminy Łapsze Niżne. Jedynie „Zielone Skałki” należą do Pienińskiego Parku Narodowego.
Nazwa „Hombarki” prawdopodobnie ma swoje źródło w języku niemieckim (teren w przeszłości zamieszkiwany był przez osadników niemieckich). W języku niemieckim Hom oznacza kopę, Berg górę.
Najwyższym szczytem wzniesienia jest Żar. Na terenie tym występują też charakterystyczne wapienne skałki, do najbardziej znanych należą: „Zielone Skałki”,
„Zielone Skałki” – grupa wapiennych skałek, w całości należą do Pienińskiego Parku Narodowego. Kiedy utworzono Zalew Czorsztyński, podnóża Zielonych Skał zostały zalane wodą. Z Zielonymi Skałkami związane są legendy o skarbach. Wzdłuż obszaru chronionego prowadzi droga oraz szlak rowerowy.
Skałki Dursztyńskie – grupa wapiennych skałek o fantazyjnych kształtach, należą do Pienińskiego Pasa Skałkowego. Są częściowo zalesione. Nazywane są też Skalicami Spiskimi. Należy do nich np. Czerwona Skałka, znajdująca się w miejscowości Dursztyn. Nazwa skałki pochodzi od czerwonych margli. Po jej północnej stronie poprowadzony jest szlak rowerowy (wzdłuż Dursztyńskich Skałek).
Zamek w Niedzicy, Zamek Dunajec – średniowieczna warownia, została wybudowana w XIV w. przez Węgra Rykolfa Berzeviczego ze Strążek. Na przestrzeni wieków zamek i okoliczne tereny kilkukrotnie zmieniał właścicieli. W XVI. Odkupił go od Olbrachta Łaskiego Jerzy Horváth. Ten odbudował zamek i przekształcił go w okazałą siedzibę. W XIX w. miejsce to przejął kolejny węgierski ród Salamonów, który utrzymał własność do 1945 r. (tereny te zostały znacjonalizowane).
Na zamku kilkukrotnie realizowano zdjęcia filmowe, m.in. w 1955 r. „Zemsta”, „Janosik” i „Wakacje z duchami”.
Z zamkiem wiąże się niezwykła tajemnica, wg niektórych przekazów ma być tutaj ukryty skarb Inków. Dowodem tego jest znalezione po II wojnie światowej inkaskie „kipu”.
Obecnie na zamku mieści się muzeum, oglądać tu można m.in.: „komnaty Salamonów”, „izbę tortur” oraz „Izby Pańskie” z salami myśliwską, izbę żupną i izbę straży.
Część zamku wykorzystywana jest jako restauracja, kawiarnia i hotel.
W Niedzicy, pod skałą Groby znajduje się prywatny cmentarz Salamonów. Założyła go w 1936 r. Ilona Salamonowa, która była ostatnią właścicielkę zamku w Niedzicy. Znajdują się tutaj prochy jej męża Gezy Salamona, jego brata Andora i jego stryja Gezy. W 1977 r. sprowadzono też prochy Ilony oraz jej syna Istvana.
Jezioro Czorsztyńskie – wodny zbiornik na Dunajcu, który powstał przez zbudowanie zapory wodnej w Niedzicy. Zapora ma 56 m wysokości, 400 m długości i 7 m szerokości w koronie. Prace budowlane zakończono w 1997 r. Głównym zadaniem zbiornika jest ochrona przeciwpowodziowa doliny Dunajca, szczególnie okolic położonych najbliżej zbiornika oraz produkcja energii elektrycznej, dzięki elektrowni szczytowo-pompowej usytuowanej w zaporze. W okresach suszy dzięki regulacji poziomu wody, możliwa jest poprawa warunków spływu przełomem Dunajca. Zarówno zapora, jak i Jezioro Czorsztyńskie są dużą atrakcją turystyczną regionu, miejscem wypoczynku i rekreacji nad wodą (pływanie, żeglowanie).