Ciekawostki

Dolomity

 Nazwa „Dolomity” – została nadana w XVIII w. na cześć odkrywcy składu tejże skały, francuskiego uczonego Deotana de Dolomieu. Ciekawostką jest fakt, że Dolomieu był naukowcem amatorem; podstaw geologii nauczył się w więzieniu, gdzie odbywał karę za udział w pojedynku. Podczas przeprowadzanych doświadczeń odkrył, że badana skała nie jest typowym wapieniem, lecz związkiem wapnia i magnezu. W Cortinie d’Ampezzo, turystycznej stolicy regionu, stoi pomnik Deotana de Dolomieu.

W 2009 roku Dolomity wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Najwyższy szczyt to Marmolada – wys. 3342 m n.p.m. zwany też „królową Dolomitów”. Jej grań składa się z kilku szczytów: Punta Penia (3 343 m n.p.m.), Punta Rocca (3 309 m n.p.m.), Punta Ombretta (3 230 m n.p.m.), Monte Serauta (3 069 m n.p.m.), i Pizzo Serauta (3 035 m n.p.m.). Na szczyt Punta Rocca można wyjechać kolejką linową. Nazwa masywu pochodzi z języka ladyńskiego i oznacza „błyszcząca” od znajdującego się po północnej stronie lodowca, po którym poprowadzona jest m.in. najdłuższa trasa Pista Bellunese licząca 12 km.

Ladynowie – rdzenni mieszkańcy rejonu, stanowiący nieliczną grupę, około 30 000 osób. Posługują się językiem ladyńskim, który jest ich językiem narodowym, oficjalnie uznanym przez władze i nauczanym w szkole. Dlatego na tablicach informacyjnych i drogowskazach znajdują się nazwy w 3 językach: włoskim, niemieckim i ladyńskim, często bardzo różniących się od siebie. Przykładem może być nazwa przełęczy między miasteczkami Selva w Dolinie Gardena, a Colfosco: Passo Gardena (wł.), Grödnerjoch (niem.) i Ju de Frara (ladyński). Głównym centrum ich kultury jest miasto Corvara.

 

Giro di Grande Guerra (wł. Wielka Wojna) pętla narciarsko-turystyczno- historyczna, o długości ok. 90 km, która przebiega szlakiem walk toczonych w Dolomitach w czasie I Wojny, a dokładnie od maja 1915 r. do listopada 1917 r.

Niestety, nie da się przejechać całej trasy wyłącznie na nartach. Trzeba skorzystać ze specjalnie przygotowanych busów i zaprzęgów konnych. Zdecydowaną zaletą tej trasy jest możliwość podziwiania widoków znanych szczytów, takich jak: Civetta, Monte Pelmo, Tofana, Lagazuoi, Conturines, Settsass, Sassongher, Sella i Marmolada. Jedną z atrakcji jest jazda w wąwozie Serrai di Sottoguda – jest to 2 km kanion urozmaicony mostkami, wnękami skalnymi, a zimą przede wszystkim niesamowitymi lodospadami.

Podobnie jak Sellarondą, możemy się tu poruszać

• Zgodnie z ruchem wskazówek zegara – trasa fioletowa
• Przeciwnie do ruchu wskazówek zegara – trasa czerwona

Ze względu na piękne widoki warto wybrać się na wycieczkę w słoneczny dzień.

Czas przejazdu – 7-8 godz. Aby przejechać trasę Giro di Grande Guerra trzeba posiadać skipass DolomitiSuperski.

 

Najważniejsze ośrodki sportów zimowych:

• Cortina d’Ampezzo – stolica regionu, zarazem jeden z najbardziej luksusowych i najdroższych ośrodków wypoczynkowych w regionie, zwane „perłą Dolomitów”; ulubione miejsce elit.
• Val Gardena – bardzo duży region sportów zimowych. Rozgrywane są tutaj zawody Alpejskiego Pucharu Świata w konkurencjach szybkościowych. Rejon posiada bardzo bogatą ofertę dla snowboardzistów oraz narciarzy biegowych.
• Alta Badia – stacja narciarska położona w samym centrum kompleksu narciarskiego Dolomiti Superski, dzięki czemu stanowi świetny punkt do wypadów na Sellarondę i Marmoladę.
• Arabba – położona na wysokości 1602 m. n.p.m., oferuje narciarzom dostęp do wszystkich ważniejszych tras Sellarondy oraz połączenie wyciągami z Marmoladą.
• Madonna di Campiglio, włoska stolica sportów zimowych, odbywają się tutaj zawody alpejskiego Pucharu Świata.
• Civetta – jeden z największych ośrodków narciarskich położony w regionie Veneto. Miejsce szczególnie polecane dla początkujących narciarzy i rodzin z dziećmi. Duży wybór szerokich tras narciarskich oraz liczne szkółki narciarskie.
• Marmolada – ośrodek narciarski należący do grupy Dolomiti Superski. Największą jego atrakcją jest, poprowadzona po północnej stronie lodowca na Marmoladzie, trasa „Pista Bellunese”. Jest ona nie tylko najdłuższą (12 km), ale też jedną z najładniejszych tras w całych Dolomitach. Oprócz długości wyróżnia ją także duża różnica poziomów: 1800 m.

 

Źródło danych m.in.: Dariusz Tkaczyk „Dolomity” – tom I, II